აკაკი წერეთლის ლექსში პოეტი აკაკი იზიარებს ილიას მოსაზრებას პოეტისა და პოეზიის შესახებ.ის ფიქრობს,რომ პოეტი არის გარემოების საყვირი,ის უნდა ემსახუროს ხალხს.ფიქრობს რომ პოეტი ყველაფერს სიმართლეს იტყვის.ის ამბობს:შუაკაცი ვარ უბრალო ანუ გულისხმობს შუაკაცი ზეცას და მიწას შორის.მისი აზრით პოეტის გულმა სიმართლე უნდა ასახოს.სულ სხვა ჰყავს ხელისუფალი ამ ჩემს გონება გრძნობასა სიტყვა ხელისუფალში ის ზეცას და ღმერთს გულისხმობს.პოეტს სწამს,რომ პოეზიის მთავარი დანიშნულება სიმართლისათვის სამსახურია.ხელოვნება სინამდვილის მხატვრული ასახვაა,ხოლო პოეტი გარემოების საყვირი.ამ ლექსის მიხედვით პოეტი არც ზეცას ეკუთვნის და არც მიწას,რაც ასევე გამოთქმულია ილია ჭავჭავაძის ლექსში