9:47 AM ჩავიფსი და შემრცხვა, დავიწყე ტირილი... | |||||||||||||
|
მე ვიყავი მარტო და ჩემთან მოულოდნელად მოვიდა სტუმრად ჩემი დაქალი დეა. მე ვაპირებდი ერთი ფილმის ნახვას და მასაც შევთავაზე, ისიც დათანხმდა, მანამდე კი ბევრი არაფერი უბრალოდ წვენი მქონდა 2 ჭიქა დალეული. შემდეგ კი ერთად ყავა დავლიეთ. ჩვენ ვუყურებდი ტელევიზორში კინოს და უცებ დამირეკა ანიმ, ისეთი ხმით, რომ ეტყობოოდა რაღაც რომ უხაროდა და უნდოდა ერთად ყოფნა, მე ვუთხარი დეა რომ ჩემთან იყო და ფილმს რომ ვუყურებდით, მან კი მიპასუხა რომ მასთან მივსულიყავით და აგვეღნიშნა მისი დიპლომის აღება. სახლიდან გასვლის წინ ყოველთვის შევდიოდი ხოლმე საჭირო ოთახში, ახლა კი რაღაცნაირად დამავიწყდა ანის ბედნიერებისგან ალბათ. გამოვრთე ტელევიზორი და გავეშურეთ მასთან. გზა გრძელი იყო, თბილისის მეორე მხარეს უნდა ჩავსულიყავით. მეტრომდე მარშუტკით მივედით, შემდეგ შევედით მეტროში და ბგრძნობ რომ უკვე ძლიერ მჭირდება, უბრალოდ მესაჭიროება... ვუთხარი დეას, რასზეც მან მიპასუხა, რაღა დარჩა ცოტაც, მივალთ და იქ ქენიო. გადავექით სხვა ხაზზე და შევედით მატარებელში. როგორც იქნა, მივედით სასურველ სარგურზე, გადმოვედით და ავდივართ კიბეზე. დეას მივაწერინე ანისთან რომ მეტროს შესასვლელთან დაგხვედროდა და მან გვიპასუხა რომ ათ წუთში მოვიდოდა. ჩვენ გამოვედით მეტროდან და მე უკვე ვაფაციცებ თვალებს ან ქალაქის ტუალეტი ან საერთოდ რაიმე ვიპოვო, დეამ შემომთავაზა კაფეში შესვლა, მე შემრცხვა რადგან 3 ლარისა და უკან მგზავრობის ფულის გარდა არაფერი არ მქონდა, მაგრამ სხვა გზასაც ვერ ვხედავდი, ამოვისუნთ-ამოვიკვნესე და გავაღე კარი, დეაკო გარეთ მელოდებოდა. ოფიციანტთან რომ მივედი და ვუთხარი უკაცრავად-თქო, უკვე მივდი აზრი აღარ ჰქონდა არაფერს, რადგან უცებ ჩემს შარვალზე იყო კვალი, გამეპარა და ამ ნაკადს, რომელსაც ვერ ვიკავებდი და ემატებოდა ნელ-ნელა, მე გავიქეცი ოთახისკენ და სახელურს ვეჯაჯგურები, მაგრამ უშედეგოდ, კარი დაკეტილი იყო, მე კიდევ უკვე ჩავიფსი. ძალიან შემრცხვა და ტირილი დავიწყე. მერე კიდევ აღარ აქვს მოყოლას აზრი. ჰოდა აქ შევწვიტავ.
| გამოხატეთ თქვენი მოსაზრება მოცემულ მასალაზე - კომენტარის სახით.მიმაგრება: სურათი 1
|
გაეცანით მსგავს მასალებს ტეგების მიხედვით
Загрузка...
| |||||||||||
